Byebye Dubai; welcome Australia

Eindelijk zijn we dan in Melbourne, Australia aangekomen. Tenminste, voor mij voelde het wel als eindelijk.. Dubai was leuk om eens een keer te zien, maar eigenlijk hadden we na zaterdag het meeste van de stad wel zo ongeveer gezien.. Zaterdag waren we nog naar de Burj El Arab geweest; het enige 7-sterrenhotel van de wereld, in de vorm van een zeilschip. Het hotel is gewoonweg op een kunstmatig eilandje in de zee gebouwd.. Jammer maar helaas zijn ze daar nogal op hun privacy gesteld.. Ze lieten ons niet eens het terrein op om bij het hotel te gaan kijken, terwijl we toch wel 2 middelmatige voetballers zijn op zoek naar een profcontract.. Maar waarschijnlijk moet onze hype nog komen daar!

Tevens zijn we zaterdag naar de Palm-eilanden geweest, bekend onder de plaatselijke naam 'Jumeirah-Palm' en dan liefst zo snel en onverstaanbaar mogelijk uitspreken (Quote taxichauffeurs). Maar wat een belevenis is dat zeg. Je denkt 'leuk dat ze een beetje zand opspuiten in de vorm van een palmboom in de zee', maar het is zo vreselijk groot! Over het gehele bouwwerk is een 6-baansweg aangelegd en er zijn allerlei tunnels door zee aangelegd om het zo goed mogelijk een palmboom te laten zijn. In vliegtuig op weg naar Melbourne was het gister een indrukwekkend gezicht, evenals de kunstmatig aangelegde eilanden die de wereldkaart laten zien. Op de Palm-eilanden staan ontzettend veel mooie, of in ieder geval dure huizen. Schijnt dat er allemaal Russen wonen met zwart geld en gesteld op hun privacy, want we mochten er in ieder geval geen huizen gaan bekijken. Wel staat er helemaal op het einde, dus zo ver mogelijk in zee, het Atlantis-hotel. Helemaal gemaakt naar het verhaal van de verzonken stad. Het hotel biedt ruimte aan een enkele 1539 kamers en bij de opening in 2008 werd voor 16 miljoen euro aan vuurwerk de lucht ingeschoten.. De opening duurde volgens ons zeker een jaar!
Maandags, onze laatste dag in Dubai, hadden we eigenlijk alles wel gezien en wilden we graag naar het tennistoernooi van Dubai, met o.a. Federer, Djokovic en Murray. Waarschijnlijk zijn de kaartjes wel duur, maar we gaan in ieder geval even kijken, dachten we.. Wij vol goede moed met de metro een half uur naar de halte waarvan wij dachten dat deze het dichtst mogelijk bij 'Dubai Sports City' lag. In 'Dubai Sports City' moet het natuurlijk allemaal wel gebeuren! Dus na een half uur die kant op gelopen te hebben, maar niks gevonden te hebben, besluiten we toch maar een taxi te pakken naar 'Sports City'. Na een taxirit van dik 20 minuten, wij al blij dat we een taxi hadden gepakt, komen we aan in 'Sports City'. De taxichauffeur vraagt waar wij wonen, wij als rijk-uitziende westerlingen uiteraard, maar we zeggen dat we naar tennistoernooi willen.. Taxichauffeur uit z'n plaat en 'you now throw only money at the street'; Tennistoernooi blijkt niet in 'Sports City' te zijn :)

Wat het allemaal nog mooier maakt, is dat we na nog een taxirit van bijna een half uur vlakbij de airport zijn; de airport lag ongeveer 15 minuutjes bij ons hotel vandaan, haha.. Dat was een zeer mooi rondje Dubai met de taxi, maar gelukkig zijn die vrij goedkoop in Dubai; 25 euro voor ruim 3kwartier van ene kant, naar andere kant en weer een andere kant crossen.. We konden er dan ook wel de humor van inzien en besloten eens bij de kassa polshoogte te nemen.. De lach van de taxirit maakte snel plaats voor een uitdrukking van ongeloofwaardigheid; een kaartje voor Djokovic die avond kostte maar 10 euro. De Sheik is een uitstekende sponsor daar! Helaas pindakaas was het toernooi al uitverkocht, dus bleek dat we ook nog eens voor 'jan-met-de-korte-achternaam' een tour de Dubai hadden gemaakt. Dat was wel enigszins balen.. Gelukkig stond er alweer een taxi te wachten en na de vriendelijke 'Hello, sil!' en 'Whele to, sil?' waren we weer op weg terug naar hotel.. Enig probleem was alleen dat deze vriendelijke Indiase vriend heel goed Engels kon zingen, maar zeker niet fatsoenlijk spreken. Gelukkig zat Jeroen voorin en kon ik hem het lekker uit laten zoeken, al wist ie niet echt wat ie ermee aan moest :) Hilariteit alom in ieder geval en we kwamen veilig thuis..

's Avonds wachtte ons alweer een volgend avontuur, namelijk met de trap naar verdieping 124 in hoogste gebouw ter wereld. Het gebouw heeft dik 160 verdiepingen, maar helaas mochten wij niet verder dan 124. Gelukkig had het gebouw toch wel een lift en na een minuutje stonden wij op 600 meter hoogte, waar het uitzicht dan ook fantastisch was. Ook in het donker, met al die lichten en lampen overal was het echt indrukwekkend. Strak aangelegde wegen in de woestijn, hoge gebouwen die er toch niet zo hoog uitzagen en autootjes kleiner dan je vingertop.. We hebben in Dubai aardig wat te klagen gehad over het gebrek aan gratis wifi, maar gelukkig was dat wel op 600m hoogte aanwezig!

En nu, na een laaaaaange vliegreis zitten we in Melbourne.. We hebben maandagnacht weinig geslapen, de gehele dinsdag in vliegtuig gezeten en dinsdagnacht overgeslagen.. Nu, eind van de middag, hebben we paar uurtjes geslapen, om zo te eten en daarna hopelijk weer verder te slapen.. Morgenmiddag, als we eindelijk een keer wakker worden, gaan we beginnen met de Australië-tour.. We hebben al een aardig plannetje ontwikkeld, hopen we in ieder geval.. De prijzen rijzen hier namelijk wel de pan uit zeg! Dat is wel ff wat anders dan Dubai, waar we half zo goedkoop uit waren dan van tevoren gedacht.. Maargoed, ook daar wennen we vast wel aan! Een fijne woensdag de 29e gewenst! Bij ons is ie alweer bijna voorbij..