Sultan van Indonesië (+ foto's!)

Lieve lezers,

Ik ben nog maar enkele dagen verder sinds mijn laatste blog, maar inmiddels heb ik alweer veel meer inspiratie om wederom een verhaal te schrijven om je vingers bij af te likken. Dus pak allemaal een kop thee en een koekje en neem het er even lekker van!

Om, gezien de titel, maar meteen met de deur in huis te vallen. Ik lijk wel een beroemdheid hier. Hier betekent op Java. Op Bali komen genoeg toeristen, dus mensen waren niet meer geheel verbaasd als ik ergens een hoekje om kwam lopen. Alleen samen met Elise werd er nog geregeld naar ons gekeken, maar dat waren helaas vooral mannen die enkel oog hadden voor mijn oogappeltje..
Ik ben nu dus op Oost-Java en daar komen nog niet zo heel veel toeristen, of die komen enkel en alleen voor wat bezienswaardigheden en rijden dezelfde dag weer terug. Maar een blanke toerist, alleen, met backpack op z'n rug en ook nog eens golvende, lange, blonde manen.. Nee, dat zien ze hier niet zo vaak! Ik word hier van alle kanten bekeken, gegroet, nageroepen en beglimlacht. Kinderen kijken eerst 4 seconden met open mond naar mij en tikken dan papa of mama aan, alvorens ze naar mij gaan wijzen en zwaaien. Mannen van iedere leeftijd roepen 'Hellooo, mistel!' en sommigen spreken goed Engels en komen tot 'Hellooo, my fliend, how ale you?'. Als ik dan een antwoord geef en vraag hoe het met hun gaat krijg ik wederom een glimlach of brede grijns, maar men moet het antwoord schuldig blijven.
Over de vrouwen zal ik maar niet typen, want straks krijg ik nog ruzie en jaloezie van het thuisfront.. Oke, tuurlijk vertel ik wel over de vrouwen.. Vrouwen die bij vriendlief achterop zitten kijken me onbeschaamd na, met een hele grote glimlach op het gezicht. Maar daar blijft het meestal ook bij, want uiteraard roep ik al snel 'I have a girlfriend back home!'. Of misschien heeft het toch met de moslimcultuur te maken, al betrek ik het liever op mezelf dat ik gewoon die knappe, onbereikbare westerling ben.
Maargoed, ik voel me hier dus een sultan! Of een filmster.. Of een bekende voetballer.. Of een Indonesische bekende televisiepresentator die er nogal westers uitziet..

Het nieuwe avontuur begon allemaal afgelopen zondag op Bali. Ik had eindelijk weer mijn paspoort terug en kon de hort op. Ik had een week vol nieuwe vrienden en feesten achter de rug, maar kreeg het gevoel dat het toch niet echt reizen was. Dus vol goede moed sprong ik in een taxi naar het busstation. De taxirit duurde 45 min en ik moest toch wel een goede 5,90 euro betalen. Ik werd zo ongeveer de bus uitgesleurd door iemand die wou weten waar ik heen moest. Dat bleek Gillimanuk, vanwaar de ferry naar Java gaat, en de beste kerel ging daar precies heen. Hij vertelde mij met een brede glimlach dat het mij 50.000 zou kosten, oftewel 4,20 euro, en begeleidde mij naar een bus uit het jaar 1900. De kraampjesverkopers probeerden mij om 9.30 's ochtends nog wat Arak aan te smeren, maar dat heb ik beleefd geweigerd. De bus was voornamelijk authentiek te noemen en de scheuren en gaten zaten in de 'leren' bekleding. De ruimte tussen de stoelen was net genoeg om er een fles water tussen te zetten en dus niet echt gebouwd op lange Europeanen.
Maargoed, ik had een prima plekje gevonden achterin, midden in het gangpad. Langzaamaan stroomde de bus vol en ik trok nogal wat bekijks, aangezien ze het spelletje speelden 'wie is de blanke vla tussen de mokka vla'. De jongen naast mij durfde het uiteindelijk te vragen en we hebben heerlijk met handen en voeten kunnen communiceren. Hij was zeer behulpzaam en meldde mij dat de bus slechts € 2,10 kostte ipv € 4,20. Hoe durfde die buschauffeur mij zo ongenadig af te zetten!
Het was uiteindelijk wel de mooiste busrit van m'n leven. Een verkoper die de bus uithangt en alleen maar schreeuwt naar mensen langs de kant van de weg of ze mee willen rijden. Uitzichten over rijstvelden, palmboomplantages, zee, bergen, heuvels, regenwouden, bochtige weggetjes. Het was genieten en ik zei tegen mezelf dat ik dit al veel eerder had moeten doen.

M'n busvriend ging toevallig ook naar Java en dus konden we samen de boot op. Daar moest ik toch zeker en vast zijn nummer in mijn telefoon zetten zodat ik hem kon bellen. Nou, het nummer staat in mijn telefoon, maar gebeld is er nog niet. Geen idee hoe ik met hem zou moeten communiceren, aangezien we nu geen gebruik kunnen maken van handen en voeten, hij alleen Indonesisch spreekt en precies, ik juist net weer niet.
Met al die veerboten in Indonesië weet je het maar nooit, maar deze was én niet overladen én hij haalde ook nog eens veilig de overkant.

Java. Daar was ik dan. Het nieuwe avontuur. En nu?
Ik had eerlijk waar geen idee. Het was zondagmiddag en ik had tot donderdagmiddag de tijd om in Surabaya te komen, verderop in Java. Ik merkte al snel dat Banyuwangi, het plaatsje waar de ferry aankomt, niet onder het kopje wereldstad valt. Meneer nummer 11 sprak Engels en kon mij wel helpen aan een overnachting. De kamer was niet heel luxe, maar er was een douche, wc, ventilator en het bed was schoon. Maar voor € 3,33 mag je dan ook niet heel veel meer verwachten..
De beste meneer kon mij ook zeker wel helpen aan tours naar de Ijen-krater en de Bromo-vulkaan. Uiteindelijk besloten om het maar te doen, voor een luttele € 55 had ik dan 1 overnachting, 1,5u rijden naar de Ijen-krater met een 4x4, beklimming van de vulkaan, 300km rijden naar Bromo-vulkaan, 1 overnachting, 1u rijden naar Bromo-vulkaan met jeep en zonsopgang bij en beklimming van de vulkaan.
Ik deed dit alles met een Zwitsers stelletje, die uiteindelijk 10 euro pp meer betaald bleken te hebben :). Maar daar mocht ik uiteraard niks over zeggen van de vriendelijke meneer.
De Zwitsers spraken helaas Duits, maar ik kon hen dit keer de nationaliteit niet kwalijk nemen, dus moest het er maar mee doen..
Voor de Ijen-krater moest ik om 3.50 op en na de rit ernaar toe moesten we nog 1,5u de vulkaan beklimmen. Als je even googelt op Ijen-krater en op 'afbeeldingen' klikt, weet je enigszins wat ik had kunnen zien. Helaas regende het pijpenstelen en kon ik amper 10m verder zien dankzij de wolken. Compleet gedesillusioneerd en zeiknat zochten we weer de auto op, om lekker 7u naar dorpje verderop te rijden. Van daaruit mocht de wekker de volgende dag om 3.40, echter was er een wake up call om 3.15, voor het geval je het niet wist dat we toch echt naar de zonsopgang bij de Bromo gingen..
Niet-uitgeslapen en wel gingen we op pad in de jeep. De weg begon vol hobbels over zand en rotzooi en daarna gingen we een weg (zonder asfalt uiteraard) ontzettend stijl omhoog. Toch lekker om in het donker totaal niet te weten waar je heen gaat, maar gelukkig had de chauffeur het wel vaker gedaan.. Boven op een berg aangekomen vanwaar we de zonsopgang gingen bekijken, bleken we niet de enige te zijn en waren we in de gelukkige omstandigheid om samen met 100 andere jeeps en 400 andere mensen dit heuglijke feit mee te maken. Helaas was het ten tijde van de zonsopkomst nog bewolkt, maar dat maakte weinig uit. Wat een indrukwekkend gezicht: een uitgestrekt vlak dal, vanwaar 3 vulkanen op een rijtje de grond uitschieten en hoog boven dat dal uit torenen (de hoogste is ruim 3600m). 2 van de vulkanen, waaronder de Bromo, zijn nog steeds actief en pluimen hete lucht stijgen langzaamaan de lucht in.
Een korte rit later staan we op de vlakte onderaan de Bromo en kan de klim gaan beginnen. Het duurt even, maar dan heb je ook wat.. Wat een prachtig gezicht om gewoon een echte vulkaan met krater en opstijgende rook en al. Heel erg indrukwekkend en deed me beseffen dat de aarde toch ontzettend mooi is gemaakt en ongelooflijk lastig in elkaar in elkaar zit; een meesterwerk!

Inmiddels zit ik het dorpje Probolinggo en heb ik vandaag een lekker chill-dagje ingepland.. Morgenavond komt Richard aan in Surabaya en ik zorg dat ik dan daarook ergens te vinden ben, met al een slaapplek op zak. Vandaar gaan we vrijdagochtend vroeg met de trein naar Yogyakarta, naar het schijnt het 'echte Indonesië'. Daar in de buurt zijn er allerlei bezienswaardigheden als in Borobudur-tempel, nog meer tempels, paleizen van sultans, Merapi-vulkaan en vroegere Nederlandse huizen vanuit het koloniale Indonesië.

Nou, vriendelijke groeten en tot een volgende keer!

PS: Er staan wat foto's van Indonesië op internet, via:

https://picasaweb.google.com/100842237439161445263/Indonesie?authuser=0&authkey=Gv1sRgCKTl49zXpZCq3wE&feat=directlink