Avonturen in de Indische Oceaan

Nog maar 7 daagjes.. Nog maar 6 nachtjes.. Dan zet ik alweer voet op Nederlandse bodem. Wat zijn de afgelopen maanden toch voorbij gevlogen. De tijd staat hier niet stil en alle avonturen van de eerste maanden lijken alweer zolang geleden of zelfs al enigszins naar de vergetelheid gevlucht. Zoals altijd: Gelukkig hebben we de foto's nog!

Inmiddels alweer 2 weken geleden heb ik Richard opgehaald vanaf het vliegveld van Surabaya, Java, Indonesië. Sindsdien hebben we aardig wat avonturen meegemaakt..
- Taxichauffeur die mij via zijn 2e baan als een pimp meisjes aanbiedt.
- 6 uur durende treinreis van Surabaya naar Yogyakarta in Economy-class in 30 graden, zonder airco (€ 2,50 p.p.). Waar om de 10 seconden mensen langs lopen met 10 soorten rijst, drinken, nog meer eten, boekjes, speelgoed, houtfiguren. Mensen die bedelen. En als klap op de vuurpijl, hele bandjes die door de hele trein muziek maken en zingen, zelfs solo-artiesten.
- Aangekomen in Yogya bleek er een drukke hemelvaartsvakantie te zijn, waardoor alle hotels vol zaten. Een kerel wou ons langs alle hotels rijden, maar 25 hotels geprobeerd en 25 hotels vol.
Deze zelfde kerel bleek in een voetenmassagesalon nog een kamertje met 2 bedden te hebben. Hier mochten wij crashen. Wij hadden geen idee waar die bedden precies voor werden gebruikt, dus ik ben maar in de salon zelf op een leren bank gecrasht. Rich had als slimme jongen een mini-slaapzakje mee en probeerde het bed maar uit, zonder te bewegen.
- De volgende dag met de lokale bus naar de Merapi-vulkaan, waar gelukkig nog wel kamers waren. Wij vol goede moed naar de vulkaan lopen, bleek je niet naar de top te kunnen en was vanaf het uitkijkpunt de top door wolken omgeven.
Overigens betaal je hier als local 2.000 roepiah, en moet je als toerist 20.000 roepiah (€ 1,66 p.p.) betalen, oftewel 10x zo duur voor ons.
Boven gezellig met 15 verschillende mensen op de foto geweest en ik werd zelfs met onze messias vergeleken.
- Heerlijk geslapen in weer eens een bed en volgende morgen was het strakblauw. Toch nog een poging wagen voor de Merapi? Wederom afgezet, wederom een uur lopen en wederom boven aangekomen; de enige wolken aan de hemel waren precies rond de Merapi.
Het mocht de pret niet drukken voor 10 Indonesische jongeren, want wij zijn wederom 10x op de foto geweest.
- Dezelfde dag weer terug naar Yogya, met een kamikaze-piloot als chauffeur van de lokale bus. In Yogya hebben we lekker sateetjes (kip en geit) langs de straat gegeten, bintangetjes gedronken en op de grond aan de lage tafeltjes gegeten, met de handen, zoals de lokale gebruiken het voorschrijven
- Hierna wilden we graag de Borobudur-tempel en Prambanan-tempel bekijken. Dat kan uiteraard het beste met eigen scooters huren en je in het kamikaze-verkeer begeven. Ik met mijn jarenlange rij-ervaring prima met het verkeer meegereden en regelmatig ingehaald en lekker de 100 km/u aangetikt. Toch wel een ervarinkje op je tweewieler zonder beschermingskoets om je heen. In totaal toch ruim 100 km afgelegd. We moesten ook aardig wat tanken door onze niet-zuinige rijstijl, maar voor € 0,45 per liter maal je daar eigenlijk niet om!
Maargoed, tempels waren ontzettend mooi en indrukwekkend. We hadden hele mooie dag, mooie foto's en ook weer 650x op de foto geweest met locals. We konden wel geld gaan vragen voor al die foto's! Oja, wederom afgezet qua entreegeld: locals 30.000 roepiah, toeristen 135.000 (€ 11,25 p.p.).
- 's Avonds met de nachtbus, met wederom een nieuwe kamikaze-piloot, naar volgende plaatsje: Prangadaran. Een ontspannen plaatsje aan zee. Hier hadden we een megagroot appartement voor 3 nachten voor nog geen € 10,- p.p. Dan heb ik het uiteraard over voor alle 3 nachten, niet per nacht..
Hier zijn we een National Park ingedoken, waar de apen en herten je al bij het begin stonden op te wachten. Leuk, Rich ook z'n eerste wilde aapjes gespot.. Verder weer scootertje gehuurd en dagje op pad geweest om naar verschillende strandjes te rijden.
- Toen was het alweer vrijdags, vorige week vrijdag dus.. Toen besloten we met auto met privéchauffeur naar Bandung te rijden, om rond die stad nog wat vulkanen te kunnen bezichtigen. Uiteindelijk duurde de rit alleen al 9 uur, maar konden we toch nog een vulkaan bezichtigen. De krater was gevuld met wolken, maar toen wij bovenaan stonden trok het allemaal weg. Toch ook wel weer heel gaaf en indrukwekkend!
- De volgende ochtend vlogen wij om 5.35u naar Medan, Sumatra. Wij hadden geen zin om een hotel te betalen en om 2.00u uit te moeten checken, dus dan maar even nachtje op vliegveld slapen. Aangekomen om 19.00 's avonds en ze hadden er zelfs wifi binnen! Tot we om 20.30 naar buiten werden geschopt met mededeling dat vliegveld weer om 4.00 open ging. Dus heerlijk als zwervers een nachtje buiten op bankje 'geslapen' en hebben de volgende ochtend zowaar in vliegtuig uitstekend kunnen slapen!
- In Medan aangekomen gingen we met de lokale bus rechtstreeks naar Bukit Lawang, een stadje aan rand van de jungle. We hadden wederom een kamikaze-piloot die het heerlijk vond om de ene halve minuut niet te toeteren en de andere halve minuut onafgebroken te toeteren.
Maargoed, veilig aangekomen en wat was Bukit Lawang gaaf zeg. Een plaatsje omhoog gebouwd langs de rivier die rechtstreeks vanuit de jungle naar beneden komt zetten. Gelukkig hadden we al een mooie kamer geboekt, met uitzicht op de jungle en de rivier en we sliepen samen op een 2-persoonsmatras op de grond, onder een klamboe. Juist, that was where the magic happened!
- Volgende ochtend vroeg begonnen we aan een 2 -daagse jungletrek, inclusief een nachtje slapen in de jungle. Samen met een Spaans stelletje en 3 jonge gidsen hebben we echt een fantastische ervaring gehad. Wat is de jungle gaaf en bijzonder. Zoveel groen. Zoveel bomen. Zoveel planten. Zo dicht op elkaar allemaal. Zo warm en lekker vochtig dankzij een luchtvochtigheid van 75%.
We hebben orangoetans gezien. The white-handed gibbon. Nog meer apen. Echt heel gaaf. Onze overnachtingsplek was direct aan de rivier, onder een soort van overkapping, die verder niet echt afgesloten was. 's Middags en 's ochtends zwemmen in de rivier. Slapen op matje van 0,5 cm, oftewel volledig op de grond. Maar dankzij de vermoeidheid toch prima geslapen. De tocht werd afgesloten met een tochtje raftend de rivier volgen.
's Avonds nog bij locals aan tafel gegeten; al het eten werd uitgespreid aan een tafel en al zittend op de grond, pakt iedereen met de handen wat eten en vult zich. Ook wel weer een ervarinkje. De avond werd afgesloten met wederom een heerlijke nacht samen met Rich onder ons favoriete bed onder de klamboe.
- De afgelopen dagen zijn we Tuc-Tuc geweest, een stadje op Samosir Island in Lake Toba. Een heel groot meer in midden van Sumatra. Gister hebben we een scooter gehuurd en een ontzettend gave ochtend gehad. De scooters waren splinternieuw en reden erg prettig. Het eiland is best wel heel groot en heel mooi en meer wordt omgeven door allerlei bergen/heuvels/steile wanden.
Terugweg was iets minder, aangezien we binnendoor wilden gaan en dat bleek al snel in een weg over te gaan in stenen, en vandaar over te gaan in geen weg. Uiteindelijk belandden we op een bospaadje, tussen de bomen en struiken door met onze scooters. We kwamen 2 farmers tegen die in de jungle sliepen en die zeiden dat we toch echt weer terug moesten, terwijl we net een uur over dat bospaadje hadden gereden.. Gelukkig was Rich z'n benzinelampje al een tijdje aan het knipperen, dus echt vertrouwen hadden we niet in de terugrit. Maargoed, ons volhardende bidden werd verhoord en we konden uiteindelijk het dichtst bijzijnde huis bereiken, waar we klein beetje bezine konden krijgen. Het was precies voor het donker, gelukkig.
Daarna weer 1,5u terug naar de grote weg, over een weg vol kuilen, over eigenlijk geen weg, losse stenen, zelfs weilanden en weet ik veel wat. Gelukkig begon het al snel te regenen, wat het pad glibberig en onszelf heel koud maakte. Maar uiteindelijk veilig beneden aangekomen, thee gedronken en bezine getankt bij tentje onderaan. Wij wilden weer opstappen om laatste uur terug te rijden, kwam er nog precies een busje langs die mij middels een plas nog wel even klein beetje extra water wou sproeien.
Terug weer op grote weg, in het donker en in de regen, op de kleine brommertjes. Dan is 50 km/u toch nog best wel hard. Rich slipte zich nog een ongeluk in de bocht, maar ging verder zonder brokken. Ik had nog bijna iets van het Indonesische wildlife onder de brommert, maar ook dat ging goed. Veilig terug gekomen, bibberend van de kou en de adrenaline, hadden we nog een klein probleempje met de verhuurder; die ging namelijk een klein beetje over de rooie..: De splinternieuwe brommerts waren nou niet echt meer schoon te noemen en er zat hier en daar vast wel een krasje op van alle takken die we gekopt hebben op het bospaadje. Verhuurder afgekocht voor 100.000 roepiah (€ 8,25) en daarna lekker op naar de hotelkamer, waar de warme douche het gelukkig niet deed en er dus alleen koud water overbleef..
Maargoed, we waren erg blij dat we weer veilig thuis gekomen waren, i.p.v. een nacht in de bossen slapen in de kou. Een klein wondertje hebben wij zeker ervaren!
- Nu, de volgende dag.. Gelukkig hadden we bij scooterverhuurder ook onze was laten doen, dus we waren al bang voor kleding onder de urine etc. Maar alles was gewassen en wel, tas ingepakt, middagje gechilled in de zon en nu gaan we straks een nachtje met de auto naar Padang, onze laatste stop in Indonesië. Hier kunnen we nog mooi paar daagjes aan strand chillen en hopelijk nog naar een tropisch eilandje voor de kust.

Vanaf Padang vliegen we maandagmorgen naar Kuala Lumpur, Maleisië. Hier spenderen we nog anderhalve dag, voordat we richting huis vliegen. Woensdagmorgen om 2.00 begint de reis naar Dubai en vandaar vliegen we naar Schiphol, Amsterdam, Nederland. Geplande aankomsttijd is 13.30 Nederlandse tijd, middels vluchtnummer EK 147.

Deze informatie is uiteraard alleen voor de geïnteresseerden. Degenen die het geen barst kan schelen kom ik vast wel weer een keer tegen!

Bedankt voor het volgen van mijn blog en de leuke reacties die ik iedere keer heb mogen teruglezen!

Check je latah! Homies for life!